روز جهانی پیشگیری از خودکشی
روز جهانی پیشگیری از خودکشی با شعار در سال های ۲۰۲۴ تا ۲۰۲۶ تغییر روایت خودکشی
روز جهانی پیشگیری از خودکشی با شعار در سال های ۲۰۲۴ تا ۲۰۲۶ تغییر روایت خودکشی ۱۰ سپتامبر ۱۹ شهریور

روز جهانی پیشگیری از خودکشی با شعار در سال های ۲۰۲۴ تا ۲۰۲۶ تغییر روایت خودکشی ۱۰ سپتامبر ۱۹ شهریور
روز جهانی پیشگیری از خودکشی، یادآور ضرورتی انسانی و حرفه ای است تا نگاهمان را به یکی از پیچیده ترین مسائل انسانی تغییر دهیم و مسئولیت جمعیمان را در قبال حفظ جان و کرامت انسانی یادآور شویم.
خودکشی پدیده ای تک عاملی و ساده نیست، پدیده ای پیچیده، چند وجهی و تودرتو است. تغییر روایت تنها با جلسه گرفتن و امور دستوری محقق نمی شود و تنها بر دوش نظام سلامت نیست. به نوعی میتوان گفت که نظام سلامت کمترین نقش را در ایجاد، حفظ، تداوم و افزایش اختلالات روانی دارد،بلکه همان ساختارهایی که نگاه دستوری و صوری و ساده انگارانه به مساله سلامت روان دارند.
بیشترین نقش را شکل گیری، حفظ و افزایش اختلالات روانی دارند. پس به تبع آن پیشگیری تنها بر عهده نظام سلامت نیست.امید بستن به اینکه تنها نظام سلامت بتواند از خودکشی پیشگیری کند، حکایت افرادی است که امید نافرجامی به بازآفرینی والدین مطلوبی دارند که در واقعیت هرگز نداشته اند.
اولین مرحله حل مشکل این است که مساله را بشناسیم و وجود مسئله یا مشکل را بپذیریم.تا زمانی که ساختارهای موجود قصد داشته باشند با جلسه و کنفرانس و همایش و ریش سفیدی از خودکشی پیشگیری کنند امیدی به حل مسئله نیست.
همانطور که افراد با شرکت در کلاس های عزت نفس و خواندن کتاب های موفقیت و ازدواج بدون شکست نه عزت نفس شان افزایش پیدا کرد و نه موفق شدن و نه ازدواج بدون شکست را تجربه کردند؛ با چنین روش هایی میزان خودکشی کاهش نخواهد یافت.
مداخلات دستگاههای موجود برای پیشگیری از خودکشی همانند خیلی از سیاستگذاری ها بدون در نظر گرفتن بافت، فرهنگ،شرایط زمانی و مکانی افراد بوده است و به همین خاطر محکوم به شکست بوده و خواهد بود.
هر مداخله ای بدون در نظر گرفتن بافت و فرهنگ مردم و در نظر گرفتن شرایط زمانی و مکانی و امکانات موجود محکوم به شکست است و پیشگیری از خودکش نیازمند تغییر روایت چه در سطح جامعه و چه در سطح فردی است.
بخشی از این تغییر روایت می تواند قدم برداشتن به سمت گوشدادن بدون قضاوت، همدلی و شفقت و مهربانی نسبت به درد رنج خود و در عین حال حساس بودن به درد و رنج دیگری می باشد.
دیالوگ و مفاهمه با دنیای درون و بیرون می تواند گام موثری در کاهش اختلالات روانی در سطح جامعه باشد. یادمان باشد هیچ چیزی جایگزین رابطه انسانی نیست، رابطه انسانی را جدی بگیریم.
نظر دهید